Krakowiak
KRAKOWIAK
Wykonanie: grupy reprezentacyjne grupy młodzieżowe i dziecięce
Choreografia: Kazimierz Ratajczak Janina Kalecińska, Grzegorz Kłaczek, Ewelina Taul
Opracowanie muzyczne: Ernest Urbańczyk Tadeusz Hajduk
Opracowanie wokalne: Barbara Stanisz Izabela Hajda
Krakowiak to polski taniec ludowy, uznany za narodowy. Posiada dość żywe tempo, metrum 2/4 oraz rytm synkopowany. Nazwa tańca pochodzi z XVIII wieku i odnosiła się do grupy tańców posiadających własne lokalne nazwy: mijany, dreptany, ścigany, skalmierzak i inne. Początkowo, taniec ten był tańczony jedynie przez lud wiejski. Z czasem jednak stał się tak popularny, że trafił nie tylko do bogatych domów mieszczańskich i na dwory szlacheckie, ale również rozprzestrzenił się na całą Polskę. Pod koniec XVIII wieku charakterystyczne synkopowane rytmy krakowiaka pojawiły się w muzyce symfonicznej, a na początku XIX wieku taniec ten stał się popularny w muzyce scenicznej i instrumentalnej. Krakowiaka tańczy się w takcie dwumiarowym z charakterystycznymi synkopami, przyśpiewkami solowymi i swoistym trzykrotnym przytupem, kończącym zazwyczaj frazę muzyczną. Charakterystyczną cechą tańca jest gromadność i przodowanie, jak również symetria i dwuczęściowość. Charakter ruchu krakowiaka to żywość, skoczność, lekkość i sprężystość. Nieodzowną częścią tańca są kolorowe stroje krakowskie, dodające mu piękna, uroku i świetności. W muzyce ludowej krakowiak zwykle rozpoczyna się przyśpiewką.
opracowanie tekstu: Daniel Dziurka
szkic stroju: Karolina Duraj