Suita Łowicka
TAŃCE ŁOWICKIE
Wykonanie: grupy reprezentacyjne grupa dziecięca
Choreografia: Kazimierz Ratajczak Grzegorz Kłaczek
Opracowanie muzyczne: Tadeusz Hajduk Tadeusz Hajduk
Opracowanie wokalne: Barbara Stanisz Izabela Hajda
Region Łowicki to obszar ziemi mazowieckiej leżącej w pasie Wielkich Dolin Polski Środkowej, na zachód od Warszawy w dolinie rzeki Bzury czyli w granicach dawnego Księstwa Łowickiego – stanowiącego pierwotnie własność biskupów gnieźnieńskich. Łowicz posiada wyraźnie wyodrębnioną kulturę lokalną, na którą składa się gwara i łowicki folklor, będący jednym z najlepiej rozpoznawalnych w Polsce i Europie. Charakterystycznymi jego elementami są rękodzieła ludowe takie jak: wycinanki, pisanki, hafty i lalki w tradycyjnych strojach łowickich a także muzyka, taniec i śpiew. W regionie łowickim najczęściej spotkanymi tańcami są te, które oparte są na metrum nieparzystym: oberki, kujawiaki, kujony, mazurki i walczyki, przeważnie połączone między sobą na zasadzie zwiększania tempa. Tańce przeplatane są rozmaitymi przyśpiewkami – raz smętne i rzewne na nutę kujawiaka lub walczyka, inne zaś zadziorne i żywiołowe w charakterze oberka. Bardzo ważną rolę odgrywały również obrzędy m.in. te dotyczące nadejścia wiosny. Wówczas dziewczęta chodziły z gaikiem ubranym w kwiaty, wstążeczki, piórka i kraszanki, chłopcy zaś odwiedzali gospody z kurkiem „po dyngusie” składając gospodarzom życzenia i zbierając dary. Czerpiąc z tych pięknych tradycji powstały takie tańce jak: dyngus, kogucik czy zelman. Warto także wspomnieć o charakterystycznych tańcach dla łowicza takich jak: chodzony, klapok, polka wagonówka, polki trzęsionki czy polka w trepkach.
opracowanie tekstu: Daniel Dziurka
szkic stroju: Karolina Duraj